از بوستان فاطمه، عطر و شمیم داشـت            با دوستـان فـاطـمه، لطف عمـیـم داشت

خواندند اهـل معرفت او را "نگین ری"            با آن که نام و شهرت "عبدالعظیم" داشت

این گلشن "حسن" این عـاشـق "حسین"            با مهر و عشق و عاطفه عهدی قدیم داشت

گـل واژه حـدیـث از آن لـعـل جـان فـزا            عطر بهـار وحی و صفای نـسیم داشت

از محضر سه حجت معصوم فیض برد            یعـنی که ره به چشمه فوز عظیم داشت

مثـل کـبوتــران حــرم خــانــۀ "رضــا"            روحــی در آستــان ولایت مقـیـم داشت

شــاگرد پــاک بـاخـتـه مکتـب "جــواد"            دستی پر از کرامت و طبعی کریم داشت

از پــرتــو هــدایت "هــادی" اهــل بیت            راهــی بـه آســتـان خـدای رحیـم داشت

ایمان خویش را به امـامش ارائـه کــرد            با آن که جان روشن و قلب سلیم داشت

بـا خــانــدان وحــی پــل ارتــبــاط بــود            با اهـل بــیت رابطه ای مستـقـیـم داشت

طــور تـجــلــی ســـه امــام هـــمــام را            چون درک کرده بود، مقام کـلیم داشت

شب تا به صبح شعر "شفق" را مرور کرد            مرغ سحر که زمزمه "یا کریم" داشت